effugiō (ecf-)

   effugiō (ecf-) fūgī, —, ere    [ex + fugio].— Intrans, to flee away, get away, escape : huc foras, T.: e proelio: ad regem, Cu.: Numquam hodie effugies, V.: viā Nolam ferente, L.: ne quid simile paterentur, L.—Trans, to flee from, escape, avoid, shun : pericula: mortem, Cs.: equitatum, Cs.: vincula, H.: haec morte effugiuntur: petitiones corpore effugi, i. e. barely : beatus futura effugisse, the evil to come , Ta.— To escape the notice of, be disregarded by : nihil te effugiet: nullius rei cura Romanos effugiebat, L.: meas effugit nuntius aurīs, V.